به نظر شما دانش‌آموز چه مواقعی احساس شادی می‌کند؟
زمانی که احساس کند خودش است و می‌تواند آزادی عمل، فکر و اندیشه داشته باشد. نکته بعدی مشارکت‌ها و کارهای گروهی آدم‌هاست که موجب شادی و نشاط میشود. اگر شادی را یک موضوع فردی بدانیم و از جمع بودن حذف کنیم، معنایی نخواهد داشت، شادی در جمع و مشارکت معنا پیدا می‌کند. آسان‌ترین راه شادی این است که یک فیلم یا کلیپ یا موسیقی شاد پخش کنیم و احساس کنیم توانسته‌ایم به وظیفه ملی و میهنی خود عمل کنیم؛ اما این نوع شادی‌ها موقتی و زودگذر است.
امروز به جای توصیف‌های شاعرانه، راهکارهای عاقلانه و تدبیر لازم است، نه شعار و متهم کردن این و آن. مدرسه جزئی از جامعه است. امروزه شاهدیم شهرهای ما دیگر روحی ندارد در برخی از کشورهای دنیا می‌بینیم که در شهرهایشان حتی در پاسی از شب زندگی جریان دارد، اما در اغلب شهرهای ما با غروب آفتاب شهر از حضور آدم‌ها خالی و بی‌روح میشود و می‌میرد. این مساله به عوامل مختلفی از جمله برداشت‌های غلط و کوته‌نگری مرتبط است. به عنوان مثال تنوع رنگ و وسایل نقلیه کشور خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه کنید و ببینید که متفاوت است. به مدارس قدیمی که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم فضای مدارس فضای سبز، نور طبیعی، جریان آب در محوطه، بلندی ساختمان، زیبایی ساخت و نوع معماری آن با مدارس امروز ما کاملا متفاوت است، همه این مسائل در شاداب و بانشاط کردن مدرسه موثر است. همین فضای سبز به لحاظ روانشناسی برای مقابله با افسردگی توصیه میشود، اما اکنون این فضای سبز را در کجای مدرسه می‌بینیم؟ برخی خانواده‌ها به خاطر مشکلات متعدد، حتی فرصت ندارند در ایام بهار به طبیعت یا پارک نزدیک خانه خود بروند، آیا پارک و تفریح در آن، ایجاد نشاط نمی‌کند؟
چگونه می شود یک ارتباط صمیمی با دانش آموز برقرار کرد. این مشکلی است که اکثر معلمان با دانش آموزان خود دارند و از اکثر همکارانم بارها شنیده ام که نمی توانند با دانش آموز خود یک ارتباط صحیح و صمیمی برقرار کنند.
حال برای رفع این مشکل در زیر به چند نکته که باعث برقراری ارتباط کامل بین معلم و شاگرد می شود اشاره می کنم. امیدوارم که این نکات مورد استفاده شما همکاران و دوستان معلم قرار بگیرد .در پایان اگر نکته ای به ذهن شما می رسد یا تجربه ای که خودتان کسب کرده اید که به آن اشاره نشده است دربخش نظرات مرقوم فرمائید.
بیشتر متخصصان تعلیم و تربیت ارتباط را نوعی رابطه دو طرفه می دانند و به طور کلی ارتباط انسانی را به دو مقوله کلامی و غیر کلامی تقسیم می کنند. اما در کلاس درس اکثر رابطه ها یک طرفه می باشد و معلم متکلم وحده است.
به نظر من مهمترین مهارت در زمان تدریس شما، برقراری یک ارتباط صحیح با همه ی دانش آموزان تان می باشد و این مقوله باید در طرح درس سالانه شما ذکر گردد تا از همان ابتدا به فکر ارتباط صحیح با دانش آموزتان باشید.اگر این رابطه به خوبی برقرار شود اکثر هدف های آموزشی با کیفیت و پویای بیشتری تحقق می یابند.
برخی از راهکارهای برقراری ارتباط صحیح بین معلم و شاگرد عبارتند از :
خانواده
خانواده اولین نهادی است که انسان در آن رشد می کند و تأثیر مستقیم بر اعمال و رفتارها و نگرش ها و طرز تلقی های فرزندان دارد. برخی خانواده ها عموماً دنیا را مکانی قابل اعتماد، منظم، پیش بینی پذیر، قابل مهار می بینند. آن ها خود را با کفایت می شمارند، سایر خانواده ها اطراف خود را محیطی خطرناک، نااستوار و متزل، غیرقابل پیش بینی می انگارند که خطر بالقوه در آن وجود دارد . بنابراین دیدگاه خانواده و رفتار اعضای خانواده بر کودکان تأثیر فراوان دارد.
- مدرسه شاد و با روح
مدرسه موقعیتی فراهم می کند تا دانش آموزان بتوانند فارغ از دغدغه های بزرگ سالانه، زندگی را بازی و تمرین کنند و کم کم آماده شوند تا در زمین واقعی زندگی به اجرا درآورند
الف) شاداب سازی ظاهری مدرسه
محیط ظاهری و فیزیکی شاد بر شادابی و شادمانی افراد تأثیر دارد. این بخش شامل:
1- فضاسازی و زیباسازی حیاط مدرسه: دیوارهای تزیین شده با نقاشی های زیبا، سطح زمین مناسب، کاشت درخت و فضای سبز، قرار دادن نیمکت های رنگی، زیبا، تابلوی زیبا در سردر مدرسه، مناسب بودن اندازه محیط مدرسه.
2- زیباسازی ساختمان مدارس: رنگ آمیزی در و پنجره و ساختمان، نصب پرده های زیبا، زیباسازی راهروها، کلاس ها و قرار دادن گلدان های گل های طبیعی و مصنوعی در راهروها، مناسب بودن اندازه کلاس ها و.
3- زیباسازی و تمیز بودن نمازخانه، کتابخانه و کارگاه: استفاده از خوش بو کننده ها، قفسه های زیبا، مناسب بودن محیط کتابخانه، نمازخانه و کارگاه.
4- پوشش های ظاهری معلم ها، مدیر و کارکنان، دانش آموزان: استفاده از روپوش های شاد برای دانش آموزان و همچنین پوشش مرتب و استفاده از رنگ های شاد و روشن برای کارکنان مدرسه.
5- رعایت بهداشت: تمیز بودن محیط مدرسه، کلاس ها، بهداشت فردی، اجتماعی، دانش آموزان
معلم شاد و با روحیه:
معلم آهنگ و فضا و جو کلاس درس را تنظیم می کند، چنانچه قرار باشد که روح دانش آموزان پرورش و رشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز گردد. حال اگر روح معلم افسرده و ناتوان باشد شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش آموزان بوجود خواهد آمد. معلم با انواع روش های تدریس آشنا باشد. اطلاعاتش به روز باشد، معلم باید بداند که دانش آموزان دارای تفاوت های فردی هستند و نیز باید با روش های تشویق وتنبیه آگاهی لازم داشته باشد و پر روحیه و باانگیزه باشد.
جو مدرسه:
جو مدرسه متکی بر نگرش و رویکرد افراد به مسائل، موضوعات، اشیاء و امکانات است، تعیین کننده فرایند آموزش درون مدرسه ای است. جو مدرسه می تواند بر اساس وفاداری و همدلی سازمان دهی شود یا افراد را در دو سوی یک دیوار بلند ناامنی و بی اعتمادی قرار دهد. داشتن فرصت های برابر، خودی محسوب شدن، پذیرفته شدن و تمایل به همکاری چند جانبه، از جمله مؤلفه های جو مدرسه می باشد
مطالعات حکایت از این دارند که پس از والدین مدیر و معلم مهمترین نقش دانش آموز رادر شکل گیری احساسی که بچه به نقش خود دارد، ایفا می کنند
یکی از دغدغه های مسئولین مدرسه در طی سال تحصیلی، ایجاد نشاط در مدرسه بین دانش آموزان است. ایجاد شور و شعف خود به خود به وجود نمی آید، بلکه برای ایجاد آن در مدرسه یک سری ابزار و لوازم و امکانات لازم داریم. مدیر مدرسه می تواند با یک برنامه ریزی دقیق و استفاده بهینه از امکانات موجود، با ایجاد یک محیط آموزشی با نشاط، توانایی یادگیری و انگیزه دانش آموزان را افزایش دهد. در زیر پیشنهاداتی از سوی دانش آموزان مدارس مختلف ارائه شده است که می تواند ایده های جدیدی را به مدیران و مسئولین مدرسه و معلمان پرورشی ارائه دهد.
درباره این سایت